Vorige keer: Van Raudos naar Nuchtenburg 2 Volgende keer: De soiree
Korte Samenvatting
De helden bezoeken de Magika Markt. Fenepine wil een dure muziekdoos kopen, maar de groep is sceptisch. Ze besluiten op gaandag met het management te praten voor korting of sponsoring. Lados zoekt informatie over de wetten in Nuchtenburg, maar krijgt geen duidelijke antwoorden, zelfs niet van Simon met zijn wetboek. Gefrustreerd weigert Lados zelf te lezen. Fenepine probeert hem te helpen door de wetten in een lied te vatten, maar het wetboek blijkt te complex.
De helden arriveren op het vervallen landgoed van Jonathan Bruggebreek na een wandeling door het levendige Siegertspark. Lados inspecteert zijn kamer op ontsnappingsroutes en bereid een list voor. Bessy probeert het keukenpersoneel te imponeren met een jongleershow, maar veroorzaakt een mayonaiseramp en vertrekt beschaamd.
Tijdens een gespannen diner in de imposante zaal van landgoed Bruggebreek probeert Veturia de schijn op te houden, terwijl Jonathan zwijgzaam blijft. De kinderen zijn stil, maar Esmeralda verliest haar geduld en confronteert haar ouders met schulden en familieproblemen. Haar uitbarsting breekt de spanning, maar laat de fragiele staat van het gezin duidelijk zien.
Veturia legt uit dat de soirée cruciaal is om de status van de familie Bruggebreek te herstellen, ondanks de hoge kosten. Met een indrukwekkende gastenlijst, waaronder invloedrijke figuren als Si Yjo, hoopt ze deuren naar macht en invloed te openen. Wanneer blijkt dat de groep niet op de gastenlijst staat, eist Fenepine hun deelname als voorwaarde voor hulp in Jonathan’s rechtszaak. Jonathan stemt schoorvoetend in. Later onthult Lados dat Si Yjo verantwoordelijk is voor de vernietiging van zijn familie, wat zijn vastberadenheid aanwakkert om antwoorden te krijgen tijdens de soirée. De groep bereidt zich voor op een dag vol uitdagingen.
Fenepine en Simon bereiden Jonathan voor op de rechtszaak door hem spijtbetuigingen te laten oefenen. Ze benadrukken eerlijkheid en sympathie opwekken als sleutel tot strafvermindering. Na veel moeite klinkt zijn spijt eindelijk geloofwaardig.
Jonathan Bruggebreek wordt tijdens de rechtszaak onverbiddelijk neergezet als een fraudeur door aanklager Myrna Gabran, terwijl Fenepine in haar verdediging een emotioneel pleidooi houdt. Ondanks een sterk begin ontspoort de zaak door Lados, die Jonathan verder in de problemen brengt door smokkelwaar te onthullen. Jonathan wordt gearresteerd, en het team verlaat ontstelt de rechtszaal. Wanneer Veturia het nieuws hoort slaat ze de deur dicht in het gezicht van de helden. Wat nu?
Lange versie
Bezoek aan de Magika Markt
De helden betreden de Magika Markt, een luxe winkel vol magische handigheden. Fenepine’s oog valt direct op een “Muziekdoos Mega Ultra” – een magisch-technologisch wonder dat zowel muziek kan afspelen als opnemen. Fenepine fantaseert over hoe de muziekdoos haar beroemd kan maken. Ze probeert dit enthousiasme over te brengen op de rest van de groep. Lados stelt voor om een studio te zoeken in plaats van direct zo’n grote investering te doen. Wanneer Fenepine de prijs van 3500 goudstukken noemt, schrikt Bessy en wijst ze erop dat Josephine hier nooit in mee zou gaan. Fenepine probeert nog te argumenteren dat Josephine misschien een oogje dicht zou kunnen knijpen. Bessy gelooft dat geen moment. Ondertussen deelt Lados een plan meer over de zwakke plekken van de beveiligingssystemen van de winkel te leren. Fenepine lacht hierom, maar laat duidelijk merken dat ze liever niets steelt. Uiteindelijk komt de groep tot de conclusie dat ze op Gaandag met het management willen praten, wie weet geeft dat een kans op korting of om een sponsor te vinden.
Lados vraagt een medewerker in de MagikaMarkt de hemd van het lijf, onder andere over de wetten in Nuchtenburg. Helaas weet ze vooral dingen over de artikelen in de winkel en vrij weinig over de wet. Gefrustreerd door zijn ervaring met de medewerker van de Magica Mart, die hem geen bruikbare antwoorden kon geven over de wetgeving van Nuchtenburg, zoekt de hulp van Jonathan Bruggebreek. Hij vraagt om een beknopt overzicht van de belangrijkste wetten van de stad. Jonathan suggereert dat Simon, Bessy’s beste vriend, een wetboek heeft en het waarschijnlijk wel zou weten. Simon legt aan Lados uit dat het echt heel ingewikkeld is en hij het beter zelf kan lezen. Lados weigert dit omdat hij het belachelijk vind dat niemand hem een top 5 wetten kan geven. Fenepine neemt het wetboek van Simon aan en probeert Lados te helpen door een lied te schrijven over de wetten van Nuchtenburg. Dit is echter moeilijk. Het wetboek is ontzettend gedetailleerd, met regels die soms honderden jaren oud zijn en moeilijk te volgen zijn.
Aankomst bij landgoed Bruggebreek
De helden arriveren uiteindelijk op het landgoed van Jonathan Bruggebreek, na een wandeling door het prachtige Siegertspark. Het park is een levendige plek vol activiteit: kinderen spelen, mensen jongleren, en studenten liggen in het gras te studeren. In het midden van het park staat een indrukwekkende gietijzeren glazen kas vol exotische planten. Ze lopen verder de heuvels in. Hier bevinden zich statige landgoederen met enorme tuinen en weiden met paarden. Uiteindelijk komen ze aan bij het landgoed van de familie Bruggebreek. Het is ook groot en imposant, maar draagt tekenen van verval. Mos op de gevels en de losse dakgoten verraden dat het onderhoud van het huis achterblijft. Ze worden verwelkomd en krijgen elk een kamer in de grote villa.
Lados, die altijd alert is, scanned zijn kamer voor mogelijke ontsnappingsroutes. Er zijn gelukkig grote ramen die makkelijk open te krijgen zijn. Hij besluit ook zijn matras naar Lora’s kamer te verplaatsen, zodat ze dicht bij elkaar zijn. In de avond, voor het slapen, schrijft Lados een brief waarin hij de leden van de Zilveren Poot belooft hen te helpen voor zover mogelijk. Hij vouwt de brief op een manier die alleen de plaats voor een handtekening zichtbaar maakt. Hij hoopt hiermee een persoon te strikken zodat ze onbedoeld het contract tekenen.
Bessy besluit de keukenpersoneel te imponeren met haar jongleer-skills. Terwijl de koks druk in de weer zijn met het voorbereiden van het diner, betreedt ze de keuken. Ze kijkt rond en gebruikt haar dunkoperen kookgerei: messen, pannen, en natuurlijk enkele bakjes met mayonaise. Bessy begint een impromptu jongleershow voor het personeel. Haar optreden begint goed en een paar van de medewerkers in de keuken stoppen even om te kijken. Bessy is vol zelfvertrouwen en gooit de mayonaisepotjes in de lucht, alsof ze een hibachi-chef in een restaurantshow is. Het publiek is duidelijk onder de indruk van haar vaardigheden. Het gaat echter al snel mis. Terwijl Bessy een indrukwekkende draai maakt, grijpt ze mis en vallen de potjes met mayonaise één voor één op de grond. Ongemakkelijk raapt Bessy haar kookgerei bij elkaar en vertrekt uit de keuken. Ze laat een ravage aan mayonaisespetters achter in de keuken.
Diner in landgoed Bruggebreek
De dinerzaal van het landgoed Bruggebreek is imposant, met een lange, gepolijste eikenhouten tafel, omringd door hoge, rechtopstaande stoelen met ingewikkeld houtsnijwerk. Voor de jongste kinderen, Caroline, Koos zijn er stoelkussens om hen op ooghoogte te brengen. Het personeel, keurig in uniform, serveert het eten met een strakke precisie, alsof ze zich bewust zijn van de spanning die in de kamer hangt.
Jonathan Bruggebreek, de patriarch van de familie, is een gezette man met een borstelsnor. Hij probeert een houding van waardigheid en controle te behouden, maar zijn ietwat gekwelde blik verraadt anders. Naast hem zit zijn vrouw Veturia Bruggebreek, een statige vrouw met een rijke smaak in kleding. Haar lang, gedeeltelijk ingevlochten blonde haar valt perfect over haar schouders. Ze vermijdt elke oogcontact met haar echtgenoot. Haar glimlach naar de gasten lijkt geforceerd en breekbaar.
De drie kinderen aan tafel, van wie Esmeralda de oudste is, zijn stil. Caroline en Koos eten met ingehouden adem, terwijl Esmeralda regelmatig veelbetekenende blikken werpt naar haar moeder en vader, alsof ze elk moment wil ontploffen. Het eten, een vissensoep die subtiel geurt naar kruiden en citroen, wordt bijna mechanisch genuttigd.
Veturia heft een glas wijn en probeert de façade te behouden. “Op de terugkeer van onze lieve vader en de aanwezigheid van onze lieflijke gasten,” zegt ze met een beleefde glimlach. Wanneer de gasten complimenten maken over het eten, neemt Veturia het in ontvangst met een lichte schroom. Het gebrek aan vermelding van Jonathan in haar dankwoord valt op, en als Lados dit benoemt, zwelt de spanning aan. Jonathan bromt iets onverstaanbaars, en Veturia doet alsof ze niets hoort.
De climax komt wanneer Esmeralda haar geduld verliest. Ze slaat met haar bestek op tafel, haar gezicht rood van frustratie. “Pap, mam, dit is echt bullshit!“. Haar woorden breken in één klap de spanning. De waarheid sijpelt eruit: uitstaande schulden, nieuwe schulden voor een megalomane soiree, en een gezin dat uit elkaar lijkt te vallen. Esmeralda staat op en stormt, na een goedkeurende knik van Fenepine te vangen, de kamer uit. Fenepine probeert de situatie te redden met een kalmerend compliment over de gastvrijheid, maar het gevoel van een gezin op de rand van instorten blijft onmiskenbaar hangen. Het ijs is in elk geval gebroken.
Het gesprek komt weer op gang en Veturia klaart op wanneer ze over de soiree wordt gevraagd. Trots verteld ze: “De soirée wordt morgenavond gehouden. Ik heb er alles aan gedaan om het een spektakel te maken. Dit is mijn kans om de naam Bruggebreek te herstellen.” Fenepine kijkt haar vragend aan. “Waarom zijn die soirées eigenlijk zo belangrijk?” Veturia recht haar rug. “Als er iets van waarde is onder de Nuchtenburgse elite, dan is het het vermogen om verfijning en status uit te stralen. Een indrukwekkende soirée bewijst dat je een huis van aanzien bent, iemand op wie anderen kunnen rekenen. Het opent deuren naar betere leningen, sterkere partnerschappen, en meer invloed.” Ze glimlacht wrang. “Ja, het heeft een flinke lening gekost, maar als alles goed gaat, zal men nog jaren spreken over dit evenement. En zullen we de investering terugverdienen.”
Ze begint over de gastenlijst: “Er komt een beroemde zangeres, Renee Ramona optreden. Daarnaast hebben we invloedrijke gasten zoals Spurius Telorga, de gezant van de Argon, en zelfs Si Yjo een directeur van de Gouden Hand. Het gerucht gaat dat hij hier is voor de opvolging van Admiraal Balthazar. Zelfs de weduwe van Balthasar, die zich maandenlang niet heeft laten zien, zal aanwezig zijn. Dit is een unieke kans om de Bruggebreeks weer op de kaart te zetten.” Lados’ blik versteent bij het horen van de naam Si Yjo. Hij leunt achterover en probeert zijn reactie te verbergen. Fenepine merkt het op en fronst. “Lados? Gaat het?” Hij haalt diep adem en wuift haar zorgen weg. “Het is niets. We bespreken dit later wel.”
De groep valt even stil, tot Veturia een ongemakkelijke waarheid deelt. “Maar… er is een probleem. De gastenlijst is al definitief. Er is geen ruimte meer voor extra genodigden.” Fenepine’s ogen vernauwen zich. “Geen ruimte meer? Zonder ons was Jonathan niet eens hier geweest. Hij heeft ons zijn aanwezigheid te danken. En daarbij: Jonathan heeft ons een plek beloofd.” Veturia kijkt naar Jonathan, die nerveus op zijn stoel schuift. Hij opent zijn mond, maar Fenepine is hem voor. “Weet je nog, Jonathan? Die belofte?“. Jonathan zucht diep. “Jullie brengen me in een lastig parket. Ik zou jullie graag introduceren op de soiree, maar… eerste dingen eerst. Het kan maar zo zijn dat ik morgenmiddag in het tuchthuis zit. Zoals jullie weten, hangt er een rechtszaak boven mijn hoofd.” Hij kijkt naar Simon en Fenepine. “Met een goede advocaat maak ik misschien nog een kans, maar ik heb hulp nodig.” Simon wisselt een blik met Fenepine. “Ik heb het wetboek gelezen en Fenepine heeft een gouden tong. Samen zouden we je kunnen verdedigen. Maar daar staat wel iets tegenover.” Fenepine knikt. “Precies. Wij helpen jou, en in ruil daarvoor zorg jij ervoor dat we morgenavond allemaal aanwezig zijn op de soirée. Inclusief een act van ons.” Jonathan opent zijn mond om te protesteren, maar sluit die weer als hij de vastberaden blikken van de groep ziet. “Goed,” zegt hij uiteindelijk. “Als jullie me helpen met mijn zaak, zal ik jullie op de gastenlijst zetten en een moment op het podium geven.
De spanning zakt iets, maar Lados blijft stil. Zodra de groep zich terugtrekt in een meer besloten gesprek, legt hij zijn kaarten op tafel. “Die directeur van de Gouden Hand, Si Yjo.. Hij is verantwoordelijk voor wat er met mijn familie is gebeurd. Hij vernietigde alles wat we hadden. Als ik hem morgen zie, wil ik weten wat hij hier doet. Misschien zelfs meer dan dat.” Fenepine legt een hand op zijn schouder. “We helpen je waar we kunnen. Maar laten we eerst zorgen dat we morgenavond binnenkomen. Daarna zien we verder.” De groep maakt zich klaar voor de nacht. Morgen zal een dag vol uitdagingen worden, zowel in de rechtszaal als op de soirée.
Voorbereiding op het ding
Voor het ochtendgloren gaan Fenepine en Simon aan de slag met de voorbereiding van de rechtzaak. Op het kantoor van Jonathan liggen overal stapels boeken en documenten verspreid. Fenepine zit op de grond, met een diepe frons gebogen over een omvangrijk wetboek, haar vingers bladeren door de vergeelde pagina’s terwijl Simon naast haar aantekeningen maakt in een notitieboek. Zodra een slaperige Jonathan binnekomt spreekt Fenepine hem aan: “Jonathan, luister. Als je spijt toont, écht spijt, dan kunnen we mogelijk de straf verlichten. Maar ik moet weten – wil je toegeven of niet?” Jonathan haalt nerveus zijn schouders op. “Ik weet het niet. Misschien kan ik zeggen dat ik het niet meer zeker weet?” Fenepine zucht diep en wrijft over haar slapen. “Nee, liegen gaat niet werken. Als ze ontdekken dat je niet de waarheid spreekt, is het einde oefening. Laten we eerlijk zijn over die twintig kratten. Spijt tonen is je beste kans.” Ze klopt met haar hand op het wetboek. “Ik heb hier gelezen dat de rechter de intentie achter de daad en de omvang van de schade weegt. We kunnen proberen twijfel te zaaien over de exacte omvang, maar dat wordt lastig als we geen duidelijk verhaal hebben. Sympathie opwekken lijkt me de beste manier om een een lagere straf af te dingen.”
Simon kijkt op van zijn notities. “Hier, in dit met eerdere uitspraken in fraudezaken, staat dat de elite vaak ondergeschikten als zondebok gebruiken. We kunnen dat als tactiek aankaarten. Maar… dat zou Blurt of Blernie in de problemen brengen.” “Precies,” zegt Fenepine resoluut. “We doen dit zonder onschuldige slachtoffers erbij te betrekken.” Ze draait zich weer naar Jonathan. “Oefen met mij. Zeg: ‘Het spijt mij.’” Jonathan kijkt haar aan alsof ze een grap maakt. “Waarom zou het mij spijten?“. “Jonathan,” zegt Fenepine streng, “je hebt economische schade veroorzaakt. Herhaal gewoon wat ik zeg: ‘Het spijt mij.’” Jonathan staart een moment naar het plafond en haalt diep adem voordat hij schaapachtig “Het spijt mij.” mompelt. “Goed, en nu: ‘Ik had niet de intentie om anderen pijn te doen.’” Met tegenzin herhaalt Jonathan de woorden, zijn stem vlak en ongeïnspireerd. Fenepine slaat met haar hand op de tafel. “Nee, met gevoel! Oefen het alsof je het meent.” Langzaam maar zeker verbetert de voordracht van Jonathan. Fenepine drilt hem als een sergeant een onervaren rekruut zou drillen. Jonathan’s verklaring zal nooit een hartverscheurende verklaring worden, maar het begint in elk geval geval geloofwaardig te klinken. Simon kijkt geamuseerd toe, terwijl hij stilletjes wat notities maakt over argumenten die tijdens de zitting gebruikt kunnen worden.
Wanneer Jonathan uiteindelijk een min of meer aanvaardbare spijtbetuiging heeft geoefend, leunt Fenepine achterover en zucht. “Oké, dat is voldoende voor nu. Morgen moet je overtuigen dat je het meent. En vergeet niet: eerlijkheid redt je hier. Laat het niet aan je intuïtie over.” Jonathan knikt makjes langzaam. “Dat heb ik inmiddels wel geleerd, ja.”
Het contractueel ding
In de late ochtend banen de helden, Jonathan Bruggebreek, Blurt en Blernie zich naar het Alting. De zitting wordt geopend in een indrukwekkende rechtszaal, waar het publiek fluisterend toekijkt. Myrna Gabran, de aanklager, betreedt met een zelfverzekerde stap het midden van de zaal. Ze is een vrouwelijke dwerg met prachtige golvende blonde haren. Zodra ze haar pleidooi begint, neemt de energie in de kamer toe. Myrna’s stem is doordringend, bijna hypnotiserend. Terwijl ze spreekt, richt ze haar blik heroïsch over de zaal, alsof ze een menigte toespreekt. Haar woorden zijn scherp en onverbiddelijk. “Het goede vertrouwen van mijn cliënt is geschaad door een serieel leugenaar,” verklaart ze, waarna ze in haar handen klapt. Vanuit de zijkant van de zaal tillen twee assistenten een zware houten kist naar voren en plaatsen deze voor de rechter. De nog verzegelde kist wordt geopend. De kist is niet volledig gevuld met dunkoper, maar voor 1/5 deel met stenen. Het officiële zegel van Jonathan Bruggebrek schittert duidelijk op de kist, onweerlegbaar bewijs van zijn schuld. Myrna eindigt haar openingsstatement met een scherpe blik naar Jonathan, alsof ze hem al veroordeeld heeft.
Nu is de verdediging aan het woord. Fenepine, scherp observerend, besluit de flair van Myrna te spiegelen, maar geeft hier haar eigen draai aan. Ze stapt naar voren, haar stem vastberaden en met de dramatische toon van een doorgewinterde artiest. Ze richt zich tot de rechter, het publiek, en zelfs de aanklager:
“Geachte rechter, beste aanwezigen, mijnheer Bruggebrek heeft ontegenzeggelijk een fout gemaakt. Maar laten we niet vergeten dat achter elke daad een verhaal schuilgaat, een context die wij niet mogen negeren.” Haar woorden vloeien als een episch gedicht. Ze schetst het beeld van Jonathan als een man die gebukt gaat onder immense druk: een erfgenaam van een welvarend geslacht, maar gevangen in de val van schuld en verwachtingen. “Hij zag geen andere uitweg. Zijn huwelijk wankelt, zijn drie kinderen kijken tegen een onzekere toekomst aan, en het falen weegt zwaar op zijn schouders,” verklaart Fenepine met overtuiging. Ze benadrukt dat zijn intentie nooit was om anderen pijn te doen, maar dat spijt hem nu overmant. Jonathan, die haar woorden hoort, zakt nog dieper in zijn stoel, zijn verdriet zichtbaar. Hij is geen meesteracteur, maar Fenepine’s begeleiding heeft hem net genoeg aangeleerd om oprecht en kwetsbaar over te komen. Het publiek lijkt geraakt, enkele toeschouwers wrijven een traan weg. Zelfs Myrna lijkt geïmponeerd. Met dit sterke begin heeft Fenepine het speelveld enigszins geëgaliseerd. Terwijl Jonathan zich voorbereidt om als getuige opgeroepen te worden, hangt er spanning in de zaal. De vraag blijft: kan deze briljante openingszet de koers van de rechtszaak veranderen?
De rechtszaal gonst van spanning terwijl Myrna met scherpe precisie haar ondervraging van Jonathan begint. Haar toon is zakelijk en meedogenloos, haar vragen een spervuur van beschuldigingen. Ze schildert Jonathan af als een notoire fraudeur, iemand wiens bedrieglijke aard niet door omstandigheden is gevormd, maar diepgeworteld in zijn karakter zit. Tientallen zaken uit zijn verleden worden aangehaald. Het is duidelijk: Myrna’s doel is om Jonathan neer te zetten als onbetrouwbaar en onverbeterlijk. Aan de zijkant van de zaal leunt Lados naar Fenepine en fluistert dat hij ook wil getuigen. Fenepine kijkt hem met een mengeling van achterdocht en ergernis aan. Ze weet dat Lados de neiging heeft om situaties te escaleren, en ze vreest dat hij de zaak eerder zal schaden dan helpen. Maar Lados overtuigt haar door te zeggen dat hij wil vertellen over een voorbeeld waarin Jonathan wél zijn woord heeft gehouden. Fenepine zucht en stemt toe.
Wanneer Lados naar voren wordt geroepen, staat hij met een theatrale flair op. Voordat hij het getuigenbankje bereikt, laat hij – onopvallend, maar niet zonder risico – een stapel dunkoperstaven op zijn zitplek achter. De actie, bedoeld als stille illustratie van Jonathans betrouwbaarheid, lijkt niemand direct op te merken. Een paar nieuwsgierige blikken glijden langs de staven, maar niemand in de zaal zegt iets. “Edelachtbare,” begint Lados met een diepe buiging. “Ik wil graag een ander licht werpen op het karakter van Jonathan Bruggebrek. Hoewel het waar is dat hij fouten heeft gemaakt, wil ik u ook wijzen op zijn recente inspanningen om zich aan afspraken te houden. Neem bijvoorbeeld ons contract. Jonathan heeft zich gehouden aan elke voorwaarde: wij zouden hem juridisch vertegenwoordigen en zijn dunkoperstaven teruggeven, en in ruil daarvoor mochten wij als eregasten optreden bij de soirée van vanavond.” Lados wijst subtiel naar de dunkoperstaven op zijn plek. “Zoals u ziet, Edelachtbare, hebben wij onze belofte gestand gedaan door deze gesmokkelde goederen hier te brengen, en Jonathan heeft zijn belofte gehouden door ons toegang te geven tot de soirée. Dit toont aan dat hij in staat is om zijn woord te houden.”
De rechter fronst even en wisselt een blik met een bewaker. Het lijkt erop dat Lados’ tactiek niet heeft gewerkt, het smokkelen van dunkoper is strikt verboden en hij heeft Jonathan er zojuist bijgelapt. Een paar minuten later stormt een groep bewakers de zaal binnen. Ze leggen beslag op de dunkoperstaven, waarna Jonathan zonder pardon in de boeien wordt geslagen. De rechtszaal vult zich met rumoer terwijl Jonathan wordt afgevoerd. De zaak wordt abrupt afgesloten, en de groep wordt met zachte maar duidelijke dwang de zaal uitgewerkt.
Buiten de rechtszaal barst de groep in een verhitte discussie uit. Fenepine is woedend. “We waren er bijna, Lados! Waarom moest je het hebben over dat koper?!” Lados haalt zijn schouders op. “Ik wist niet dat smokkelen illegaal was hier. Ik dacht dat het ging om de betrouwbaarheid van ons contract!” Bessy probeert de gemoederen te bedaren. “We moeten ons nu richten op de soirée. Als we daar optreden, kunnen we misschien iets van de schade herstellen.” Fenepine knikt, maar haar woede is nog niet volledig gezakt. Terwijl de groep zich klaarmaakt voor de soirée, hangt er een gespannen sfeer. Hun doel om Jonathan te redden is in duigen gevallen, en de gevolgen van hun acties zullen nog lang na deze dag voelbaar zijn.
De sfeer is gespannen terwijl Lados, Bessy en Fenepine nog nasputteren over de rechtszaak. Onderweg naar het landgoed Bruggebreek vult hun gekibbel de lucht, een mengeling van beschuldigingen en pogingen tot rechtvaardiging. Fenepine, pragmatisch als altijd, probeert een plan B te verzinnen, maar Lados blijft vasthouden aan zijn visie dat ze niets verkeerd hebben gedaan. Bessy schudt ondertussen hoofdschuddend mee, duidelijk geïrriteerd, maar niet in staat haar frustratie effectief te uiten.
Wanneer het imposante landgoed in zicht komt, lijkt het gezelschap even tot stilte te worden gemaand door de grandeur van de Bruggebreek-residentie. Het landhuis torent boven hen uit, met zijn imposante gevel en marmeren trappen. Veturia, de immer elegante, staat vol verwachting in de deuropening.
De groep nadert, en Fenepine verteld het slechte nieuws aan Veturia. Jonathan is naar het Tuchthuis gebracht, in afwachting van een nieuwe wettelijke zaak vanwege het smokkelen van dunkoper. Veturia luistert zwijgend, haar blik versteend. Ze vraagt “Wat hebben jullie gedaan!? Dit was een contractueel ding, daar staat een geldboete voor géén opsluiting?!“. Lados verteld dat hij Jonathan’s smokkelwaar aan de rechter heeft laten zien, waarna het misging. Veturia kijkt Lados ijzig aan. Ze sluit ze haar ogen kort, alsof ze zichzelf tot kalmte maant, en zonder een woord meer te verspillen, draait ze zich om en slaat de zware deur met een doffe klap dicht. Het geluid van haar hoge hakken op de marmeren vloer galmt door de stilte terwijl ze wegloopt. Het drietal blijft achter op de traptreden van het landgoed, een ongemakkelijke stilte die hen even lam legt. De kilte van het moment hangt zwaar in de lucht, een onzichtbare grens tussen hen en wat er nu moet komen.